by Vorige week arriveerde er op een dag een vaas vol witte lelies en rozen in de kleedkamer van Kristen Kish in Milwaukee, waar ‘Top Chef’ zijn 21e seizoen opneemt.
Padma Lakshmi, het model en auteur die een begrip werd gedurende de 17 jaar dat ze de kookwedstrijd presenteerde, had ze gestuurd, samen met een briefje: ‘Breek een been. Ik ben zo trots op je, jongen!”
Voor mevrouw Kish, die op haar eerste dag op de set als vervanger van mevrouw Lakshmi zo zenuwachtig was dat ze dacht dat ze zou overgeven, waren de bloemen een balsem.
“Ik weet dat het mijn taak is om gewoon mezelf te zijn,” zei mevrouw Kish, “maar ik heb het gevoel dat ik niet indrukwekkend genoeg zal zijn om mijn eigen plek in te nemen en in Padma’s voetsporen te treden.”
De waarheid is dat de ouder wordende ‘Top Chef’-franchise, die zijn deel van de struikelblokken heeft gehad in een steeds drukker wordende constellatie van voedselshows, haar net zo hard nodig heeft als zij. Op 39-jarige leeftijd vertegenwoordigt mevrouw Kish een derde golf van beroemde chef-koks, ver verwijderd van pioniers als Emeril Lagasse en Bobby Flay, en de generatie van getatoeëerde, meestal witte keukenbroeders die volgden.
Mevrouw Kish is een homoseksuele Koreaanse geadopteerde en een trots product uit het Middenwesten. Ze haalt de noten die door culinaire sterren voor haar worden gezongen: ze schreef mee aan een kookboek, opende een restaurant en verdient een groot deel van haar geld voor de camera, een vaardigheid die ze in verschillende andere shows heeft verfijnd voordat ze in juli de baan van ‘Top Chef’ kreeg. Op sociale media schakelt ze naadloos tussen charmante merkpromoties, eettips en oprechte uitspraken – over liefde, zelfzorg en zelfs twijfel aan zichzelf – die kunnen grenzen aan te veel delen.
Onder al haar nonchalante zelfvertrouwen schuilt, zegt ze, een fundament van verpletterende onzekerheid.
“Ik heb ernstige sociale angst en ik ben op televisie, wat wild is”, zei ze. “Ik weet dat ik een wandelende tegenstrijdigheid ben.”
Dat is moeilijk te kopen als je haar de set ziet binnenstappen met het commando van een model (wat ze ooit was). De styliste van de show selecteerde laarzen met hakken en wijde broeken voor haar lange, slanke lichaam als een manier om autoriteit uit te stralen. Het ene moment begon ze met een gekke dans en het volgende moment raakte ze perfect haar doel. De eerste keer dat ze zei: ‘Pak alsjeblieft je messen en ga’ – de huiveringwekkende zin die mevrouw Lakshmi uitsprak toen een deelnemer werd uitgeschakeld – applaudisseerde de bemanning.
“Kristen is een megawatt”, zegt Dana Cowin, voormalig hoofdredacteur van Food & Wine en zeven seizoenen lang jurylid van “Top Chef”. Ze zag onlangs hoe mevrouw Kish haar persoonlijke angsten opbiechtte toen ze demonstreerde hoe je maïshonden in Koreaanse stijl kunt maken voor een enthousiast publiek tijdens de Food & Wine Classic in Aspen, Colorado. “Ze was gewoon zo kwetsbaar en open.”
Als mevrouw Kish een merk had, zou het misschien in millennial roze gehuld zijn en doorspekt met de idealen van een generatie die ernst, diversiteit en aardigheid waardeert.
“Ze heeft een enorme reis gemaakt om te bepalen hoe we chef-kok kunnen zijn in het post-celebrity-chef-tijdperk en hoe we op een grotere manier over onze mondiale gemeenschap kunnen nadenken”, zegt haar vriend Gregory Gourdet, chef-kok uit Portland, Oregon. die zowel jurylid van de show als finalist was.
De troonopvolger
Het begon allemaal toen mevrouw Kish in 2013 de titel ‘Top Chef’ won.
“Ze is volledig een wezen van de franchise”, zegt Francis Lam, een frequente gastpresentator en vice-president en hoofdredacteur van Clarkson Potter, dat in 2017 “Kristen Kish Cooking: Recipes and Techniques” publiceerde. “Op een bepaald niveau heeft ze kan een beetje een cijfer zijn. Mensen kunnen veel van haar verwachten op basis van hun aannames.”
Toen mevrouw Lakshmi aankondigde dat ze haar contract als presentator en uitvoerend producent van de show niet zou verlengen, was mevrouw Kish de duidelijke keuze, zei Casey Kriley, CEO van Magical Elves, het productiebedrijf zonder script dat de show heeft gemaakt. Leidinggevenden bij NBCUniversal, eigenaar van Bravo, het netwerk waarop het wordt uitgezonden, hebben nooit iemand anders geïnterviewd, zegt Ryan Flynn, een senior vice-president.
‘Ze controleert alle vakjes,’ zei hij.
Mevrouw Kish kreeg te horen dat “Top Chef” haar wilde hebben terwijl ze met haar vrouw, Bianca Dusic, terugvloog naar de oostkust, nadat ze promotiewerk had gedaan voor een hotel in Thailand.
“Ik was geschokt”, zei ze. “Ik heb hier niet echt op aangedrongen, omdat ik nooit had gedacht dat dit daadwerkelijk een mogelijkheid was.”
Mevrouw Lakshmi was de eerste persoon die ze belde. “Ik hoop dat ik de afgelopen tien jaar een klankbord voor haar ben geweest”, schreef mevrouw Lakshmi in een e-mail. “Ik heb er mijn missie van gemaakt om jonge vrouwen zoals zij te begeleiden, omdat ik dat niet in de planning had staan.”
Mevrouw Lakshmi, een slachtoffer van aanranding, sprak vaak over seksuele intimidatie in de restaurantindustrie, inclusief beschuldigingen tegen een “Top Chef”-winnaar, en drong erop aan om de show minder eurocentrisch te maken.
Mevrouw Kish zei dat hoewel ze er geen probleem mee zal hebben om bot te zijn als het moet, ze van plan is zich op het werk te concentreren en niet op de politiek.
“TV wordt bevolkt door mensen die graag hun eigen stem horen”, zegt Hugh Acheson, een chef-kok die naam maakte met restaurants in Georgië en zes seizoenen jurylid was bij de show. ‘En dat is Kristen helemaal niet.’
Tom Colicchio, de chef-kok die optreedt als hoofdjury van de show, zei dat hij opgewonden was om iemand nieuw in de mix te hebben, vooral een ervaren chef-kok. ‘Ze weet wat ze doet’, zei hij.
Gail Simmons, de andere jurylid van de show en een goede vriendin van mevrouw Kish, dacht niet dat ze veel advies nodig had: “De enige zorg die ik had was haar eigen twijfel aan zichzelf.”
Onder controle
Mevrouw Kish is een precieze en gefocuste kok met Franse en Italiaanse invloeden en vertrouwt al lang op de organisatie om haar angsten tegen te gaan. Ze groeide op in een buitenwijk van Grand Rapids, Michigan, en had een whiteboard in haar kamer om haar schoolwerk, pianolessen en sport bij te houden. Haar oudere broer, Jonathan, een auto-ingenieur, gaf haar een draadloze stofzuiger als housewarming-cadeau toen ze onlangs met de in Australië geboren mevrouw Dusic naar Connecticut verhuisde. Ze gebruikt het elke dag dat ze thuis is.
Mevrouw Kish is veel losser in wat ze eet en draagt. Ze geeft de voorkeur aan hoodies en een pet die naar achteren is gedraaid. Haar favoriete cosmetica is Carmex. Ze zou net zo snel kipfilet, zure snoepjes en vierkantjes voorgesneden Colby-Jack-kaas op een zoutje eten.
De Hamburger Helper die haar als kind vreugde bracht, inspireerde een pastagerecht van mafaldine met gekrulde randen, gemengd met champignons en zilveruitjes, dat populair is in haar restaurant in Austin, Arlo Grey.
Dit verbijstert haar moeder, Judy Kish. “Ik heb Hamburger Helper echt niet zo vaak gebruikt”, zei ze tijdens een recent familie-interview op Zoom. ‘Ik begrijp echt niet waarom het zo levendig in haar geheugen staat, om je de waarheid te zeggen.’
De oudste mevrouw Kish was lerares op een middelbare school en haar man, Michael, was ingenieur bij een bedrijf dat dozen van golfkarton maakte. In 1984 adopteerde het echtpaar de vier maanden oude Kristen, die kort na de geboorte in een kliniek buiten Seoul was achtergelaten.
Ze probeerden haar verbonden te houden met haar geboorteland, zorgden ervoor dat ze kimchi proefde, stelden haar voor aan een Koreaanse uitwisselingsstudent en lazen haar “The Korean Assepoester” van Shirley Climo voor. (Mevrouw Kish liet het verhaal op de toiletmuren van haar restaurant spuiten. Uit de luidsprekers klinkt zachtjes een opname van een vrouw die het in het Koreaans leest.)
Lange tijd probeerde mevrouw Kish niet aan haar Koreaanse roots te denken. “Ik legde het opzij omdat ik bang was dat ik iets zou ontdekken waarvan ik niet wilde weten waar ik eigenlijk vandaan kwam”, zei ze.
Toch had ze, toen ze in de twintig was, haar Koreaanse naam en het nummer van de adoptiezaak op haar pols laten graveren – de eerste van vele tatoeages die belangrijke momenten in haar leven markeerden.
Nadat ze ‘Top Chef’ had gewonnen, beloofde ze een deel van het prijzengeld van $ 125.000 te gebruiken om Zuid-Korea te bezoeken, maar ze kon daar niet mee doorgaan. Negen jaar later stuurde Netflix haar naar Seoul voor een vijfdaagse promotiereis die verband hield met haar werk als presentator van ‘Iron Chef: Quest for an Iron Legend’. Ze ging niet op zoek naar weeshuizen, zoals sommige geadopteerden doen. In plaats daarvan concentreerde ze zich op het leren over het eten.
Kan iemand die niet in een Koreaans gezin is opgegroeid, op legitieme wijze koken? Het is een vraag waar ze mee worstelt.
“Ik probeer die kant van mezelf te bezitten, zodat het niet voelt alsof ik me een cultuur toe-eigen die niet van mij is”, zei ze. “Ik kan duidelijk een mening hebben over Koreaans-Amerikaans eten. Er is een verband. Ik mag het verkennen. Maar ik heb me er lange tijd schuldig over gevoeld.”
Een opleiding in roem
Ondanks haar verlegenheid als kind had ze veel vrienden. Op de middelbare school was ze stevig verankerd in de voorbereidingen.
‘We hadden kleding van Abercrombie en ik had paarse contactlenzen,’ zei ze. “Ik probeerde alles te zijn, behalve mezelf. Ik wilde me verstoppen.”
Vooral, zei ze, haar ontluikende aantrekkingskracht op vrouwen.
Haar cijfers waren niet goed genoeg om naar de Michigan State University te gaan, waar haar broer en haar beide ouders afstudeerden. Ze bracht een jaar door aan de Grand Valley State University, maar ging niet meer terug. Haar ouders, die zeiden dat ze altijd een creatieve inslag had met eten, stuurden haar naar Chicago om naar het Le Cordon Bleu College of Culinary Arts te gaan. Ze vond het geweldig en studeerde af, maar ontdekte ook cocaïne en de repen.
“Veel ervan probeerde mijn sociale angst en mijn seksualiteit te maskeren en zelfmedicatie te geven,” zei ze. Mevrouw Kish overtuigde zichzelf ervan dat succesvol zijn niet hetzelfde betekent als homo zijn.
Ze bleef feesten en sloeg banen af waarvan ze dacht dat ze beneden haar niveau lagen. Uiteindelijk stopten haar ouders met betalen voor haar mooie appartement. Ze verhuisde terug naar huis, depressief en verslagen.
Ze gaven haar nog een kans. Ze wisten dat er een kamer te huur was in Boston en boden aan om daarvoor te helpen betalen als ze binnen drie weken een baan zou vinden.
Dat deed ze en kookte in een reeks keukens die leidden tot een baan bij Stir, een kookboekenwinkel en demonstratiekeuken van chef-kok en restaurateur Barbara Lynch. Mevrouw Lynch werd mentor en gaf haar naam door aan producenten die hadden gebeld op zoek naar nieuwe “Top Chef”-deelnemers.
Mevrouw Lynch schreef een brief die mevrouw Kish in haar achterzak had toen ze won. ‘Zo ontzettend trots op je’, stond er. “Adem even in en geniet vooral van de ervaring!!”
Mevrouw Kish heeft niet veel te zeggen over recente berichten dat mevrouw Lynch werknemers in haar restaurants verbaal en fysiek lastigviel.
“Ik was al tien jaar uit haar bedrijf verwijderd, dus ik weet het niet”, zei mevrouw Kish. ‘Wat ik wel weet, is dat als ze nooit zou zeggen: ‘Kristen, jij kunt Top Chef winnen’, dit allemaal niet zou gebeuren. En dat is een feit.”
Terwijl ze vorige maand een cheeseburger at in de Gramercy Tavern in Manhattan, dacht mevrouw Kish na over hoe ze met haar snel groeiende roem om kon gaan. Ze bewaakt de naam van de stad waar ze woont, en is voorzichtig met wat ze zegt als ze ergens weg is, omdat mensen afluisteren. Ze probeert beter te reageren op vreemden die haar benaderen, bijvoorbeeld in de supermarkt.
“Als ik onzeker, ongemakkelijk en sociaal angstig word, word ik, bij gebrek aan een betere term, een bitch”, zei mevrouw Kish. Mevrouw Dusic vraagt haar om er uit te komen met een codezin: “Nasty Nancy is hier.”
De twee ontmoetten elkaar toen mevrouw Dusic de bedrijfsleider was die mevrouw Kish moest helpen bij het openen van haar restaurant in Austin in het LINE Hotel in 2018. Na zes maanden intensief zij aan zij te hebben gewerkt, deelden ze een high-five die iets langer duurde dan ze verwachtten.
Ze trouwden in april 2021 in hun achtertuin. Net als bij hun verloving maakte mevrouw Kish dit bekend op Instagram.
Mevrouw Dusic, 44, verliet de restaurantindustrie toen de stress van het werken tijdens de Covid-shutdowns en het verdriet over de dood van haar vader door kanker haar ziek maakten. Nu is ze een ‘mind-set- en transformatiecoach’ die ademwerk en andere therapieën aanbiedt, die ze gebruikt om mevrouw Kish te helpen. Ze heeft mevrouw Kish ook overgehaald om te stoppen met het bestellen van zoveel afhaalmaaltijden.
Mevrouw Dusic vergezelt mevrouw Kish regelmatig als ze werkt. Thuis scharrelen ze in de tuin, drinken thee en liggen tegen 22.00 uur in bed. Het draait allemaal om het managen van een leven dat steeds groter wordt.
“Dit was nooit het plan”, zei mevrouw Kish. “Het plan zou zijn geweest dat ik gewoon in een klein restaurant zou werken, de eindjes aan elkaar zou knopen, mijn leven zou leiden en gewoon door zou blijven rijden.”
Audio geproduceerd door Tally Abecassis.
Volgen New York Times Koken op Instagram, Facebook, YouTube, TikTok En Pinterest. Ontvang regelmatig updates van New York Times Cooking, met receptsuggesties, kooktips en winkeladvies.
